Zonneschijn in stralend Afrika!

Op 2000 meter hoogte, onder 4 dekens met 3 vesten aan en bij kaarslicht schrijf ik vanuit Lesotho deze eerste zin. Ik heb net 2800 foto’s bekeken en geprobeerd in 53 foto’s aan jullie te laten zien wat wij de afgelopen 11 dagen allemaal hebben gezien en beleefd. Dat was een ontzettende klus, wij zitten zelf al vaker dan zou moeten ons af te vragen waar we 3 dagen geleden ook al weer waren. We maken ontzettend veel mee, we zien van alles en we genieten elke dag van de Afrikaanse gastvrijheid, vrolijkheid en de zon. Ja, deze bofkonten hebben nog geen wolkje gezien en staan elke dag op met een prachtige zonsopkomst op en gaan na een even mooie zonsondergang naar bed. Overdag is het een aangename 20 graden, ’s nachts daalt het kwik tot onder nul en daarom lig ik hier in een traditioneel gebouwde Lesotho hut wolkjes te blazen. Waar Zuid Afrika een bijna Westers land is, is het in Lesotho terug in de tijd. Het echte Afrika is hier te zien met arme dorpjes, overal kinderen, versleten kleren en een levendige recycling cultuur. Een plek waar je zo veel moois ziet in bittere armoede. Een plek waar je beschamend naar je eigen rijkdom kijkt en naar wat wij allemaal hebben. Een geweldige plek om terug te kijken op 11 fantastische dagen…

In Johannesburg pakten we de auto en scheurde Richard de weg op. Nog steeds roepen wij regelmatig; links rijden! Maar buiten dat is het een geweldige chauffeur! De meeste wegen zijn fantastisch, sommige wegen durf je amper over heen te rijden en zou je eigenlijk beter kunnen lopen… maar tot nu toe zijn we overal met ons Toyota Carola gekomen en na de eerste 3 uur na Johannesburg hebben we geen saaie weg meer afgelegd. Wat een geweldig land en wat afwisselend. Droogte wisselt zich af met immense meren, bossen met open vlaktes en bergen met stijlen klimmen met daarna weer een strakke rechte weg. En zo kwamen we vrijdag aan in Graskop; de start van de panoramaroute. In 2009 ben ik hier ook geweest en een beetje beschaamd reed ik rond want ik herinnerde me er bar weinig van. Tot we langs de Big Swing kwamen. 6 jaar gelden ben ik daar 50 meter naar beneden gesprongen, dit keer besloten we alleen maar te genieten van de prachtige vergezichten bij plekken die hun naam eer aan doen: God’s Window en Three Rondawels waren toch wel de mooiste plekken en uiteindelijk herkende ik het ook nog! Daarna door naar Kruger National Park, ook een plek waar ik 6 jaar geleden ben geweest maar een NP is nooit hetzelfde! Met ons eigen auto gingen we dit immense park met 1900 km aan wegen onveilig maken en op zoek naar de Big 5. Het is fantastisch om olifanten en zebra’s bijna te kunnen aanraken zo dichtbij. En ook al konden we een half uur rijden zonder iets te zien; saai werd het nooit. De landschappen zijn prachtig en de spanning toch iets tegen te kunnen komen houd je alert. Zo zijn we om 4:30 ons bedje uitgerold voor een ochtendsafari omdat de meeste beesten dan actief zijn. En dat was niet voor niets; we kwamen een Afrikaanse wilde hond tegen; super zeldzaam en later vertelde een toerist ons dat ze er al 10 jaar naar op zoek waren. Wat een bofkonten wij! Verder ongelofelijk veel ‘hertjes’ gezien waarvan wij proberen de namen te onthouden om vervolgens ’s avonds te weten wat wij op de braai aan het eten zijn; it’s the circle of life…

Na 2 dagen wild spotten reden we verder naar Swaziland; een klein landje aan de grens van Zuid Afrika. We kwamen direct in een ander Afrika terecht. Hier spotten we geen wild langs de kant van de weg; hier lopen honderden mensen, kinderen, koeien en schapen langs de kant waar wij met 120 km/u langs scheuren. Hebben ze even in de gaten dat er blanken in de auto zitten dan zwaaien ze vrolijk en al even hartelijk werden we ontvangen in de Lodge; wat een prachtig plekje hebben ze in een vallei weten te creëren! Overigens zitten we elke dag in de meest mooie en luxe lodges en hotels. daar hebben we zeker niet over te klagen!

De volgende dag gingen we weer op zoek naar wild; dit keer op de mountainbike! Zo konden we nóg dichterbij komen, fantastisch! Daarna door om een traditionele dans en zang te zien van de Swazi. Zoals verwacht lekker toeristisch maar wat het ontzettend leuk maakte is dat er een school met 100 kinderen bij waren die ook kwamen kijken, maar ik vroeg me toch wel stiekem af wat nou de attractie was; de dansende Swazi of de drie blanken op de eerste rij? In ieder geval was het een hoop gelach en zongen ze ook nog eens mee!

En met ons hoge reistempo was het alweer tijd om te volgende dag Swaziland te verlaten; de wegen zijn weer leeg en het voelt allemaal heel westers in St. Lucia maar ook hier was weer genoeg wild te spotten! Het is zelfs zo erg dat je daar ’s avonds niet over straat mag lopen omdat er dan nijlpaarden door de straten lopen en dat zijn de meest dodelijke dieren voor de mens in Afrika (na de malariamug natuurlijk). Zo reden wij alles met de auto of stapten we op een boot om veilig super dichtbij te komen!  En de volgende ochtend stonden we weer om 4:30 naast ons bedje om naar Hluhluwe National Park te gaan waar we ontzettend veel neushoorns hebben gezien en een leeuw! Wel heel ver weg, door de bosjes heen, maar hé, we hebben 4 van de Big 5 gezien!

We vervolgen ons weg naar het koude Drakensberg. De naam zegt genoeg; hier vind je pieken die lijken op draken en het is hier fantastisch. Het is ontzettend droog en dor maar wat een prachtige uitzichten tijdens de twee wandelingen die we gedaan hebben! En verder nog rotsschilderingen van de Bosjesmannen die hier tot voorkort leefde. Mooi om te zien wat een wild hier vroeger allemaal rondliep; nu hebben we naast wat vogels enkel Elanden gezien.

Na Drakensberg vervolgen we ons weg naar Lesotho; wederom een klein landje geheel omgeven door Zuid Afrika. Waar de Westerse wereld niet is doorgedrongen, waar kinderen enthousiast zwaaien, waar de bevolking je ontzettend hartelijk ontvangt en waar het ijs en ijs koud is. Maar wat een dag hebben we vandaag gehad! We zijn een dorpje in geweest waar ze echt nog in de Middeleeuwen leven, met overal kindjes spelend met troep, dik ingepakt tegen de kou. Een ronde hut met een gele vlag; dat betekent; er is hier maisbier en hoewel het 10 uur ’s ochtends wat zat dat al aardig vol en natuurlijk waren wij niet te beroerd om ons aan te passen aan hun cultuur. Geen elektriciteit en slechts enkele waterpunten. Gelukkig was er ook genoeg vooruitgang te zien; een dorpje van 800 mensen had maar liefst 2 basisscholen een middelbare school en een pre-basisschool waar wij hartelijk werden ontvangen door 11 kinderen die hoofd-schouders-knie-en-teen voor ons zongen. Zelf Richard werd er vrolijk van er deed gezellig mee! Daarna hebben we nog wat gewandeld want stil zitten is echt geen optie in dit land!

En zo lig ik hier in m’n bedje bij kaarslicht. Mijn handen zijn bevroren dus het is tijd om af te sluiten. Wij genieten volop van die afwisselende stuk Afrika en zijn benieuwd wat ons nog te wachten staat in het wat warme laagland!

Liefs,

Willy, Richard en Nicole

P.s.: jullie begrijpen dat in een dorpje zonder elektriciteit er ook geen Wifi is. Mijn intentie was dan ook het te posten bij aankomst in Graaff Reinet zonder enige toevoeging. Maar wat we vanochtend toch mee maakte toen we uit ons bedje klommen benadrukt maar weer even wat we bedoelen met afwisselend land vol verrassingen! Dus toch maar een extra fotootje: 54.