Eline en Nicole op reis

Lieve allemaal,

Even een blog van een heel andere categorie, een blog met alleen maar positiviteit, want wat een prachtige dagen hebben Eline en ik erop zitten! In twaalf dagen heb ik afscheid kunnen nemen van de wonderen van Malawi, Eline heeft in deze twaalf dagen Malawi leren kennen en volgens mij enkel positief over dit land. Zoals ze zelf zegt; “tuurlijk zie je de armoede, maar ze lijken er niet onder te lijden qua vrolijkheid. Alle Malawianen zijn blij dat je hun land bezoek, willen een praatje maken en helpen je maar al te graag”. Vaak is er vol verwondering door ons gezegd; waarom gaan niet meer mensen hier op vakantie?! Machtige bergen, eindeloze theevelden, meestal prachtige wegen, magnifieke stranden, heerlijk eten, wonderlijke natuurparken en bovenal fantastische bevolking met behulpzame mannen, verlegen vrouwen en vrolijke kinderen die zwaaien als ze ons ‘mzungu’s (blanken)’ zien. Ik was al verliefd op Afrika en ik vond het fantastisch om Eline te laten zien waarom…

Twaalf dagen geleden begon ons reis, op het vliegveld in Blantyre haal ik haar op, samen met drie andere coassistenten die mijn plek in st. Luke’s zullen overnemen. We rijden naar Doogles waar een zwembad op ons wacht maar helaas had iemand uit Nederland ook de regen meegenomen; daar hebben we nog wel een paar daagjes last van gehad. In de theevelden rondom Thyolo genieten we nog even van de eindeloze velden vol thee voordat het losbarst en met bakken uit de hemel valt. Toch moeten we ons weg vervolgen richting Mount Mulanje. Daar breekt de hemel een klein stukje open zodat we de gigantische berg van 3002 meter kunnen zien die we de volgende dag gaan beklimmen. Wat een klim; dat hadden we even goed onderschat. De eerste dag 3 uur langs stijl omhoog; een trap is er niks bij, treden waren er niet. Daarna nog 4 uur iets minder stijl omhoog. Gebroken komen we aan in een heerlijke berghut, gelukkig helemaal droog, maar van een uitzicht hebben we niet kunnen genieten. De hele dag hebben we letterlijk met de hoofd in de wolken gelopen; met een zicht van max. 30 meter leek er geen eind te komen aan deze dag. Maar dan toch, daar is de hut; een stoel, een openhaard, een dak en een warme douche. Oke, dat laatste is een beetje anders dan we ons in eerste instantie hadden voorgesteld; het bleek een bak warm water te zijn, maar hé, het is warm en nat: heerlijk! Na een nachtje rondom de openhaard te hebben geslapen worden we wakker met een heerlijk zonnetje en een fantastisch uitzicht. Vol goede moed beginnen we aan de tweede dag. Die moed zakte al snel in onze schoenen toen het weer bewolkt werd en begon te regenen… Tien uur later komen we volledig doorweekt en uitgeteld aan, geen meter kunnen we meer verzetten en we rollen naar de openhaard om alles te drogen, ons prakje te koken en snel te slapen. De volgende dag wacht de afdaling op ons. De hele nacht heeft het geregend, paadjes zijn rivieren geworden, de afdaling een waterval en we komen rivieren tegen die 10 keer zo breed en diep zijn geworden. We doen wederom lang over deze tocht en zijn ontzettend blij als we de bewoonde wereld binnenkomen waar we warm ontvangen worden door nieuwsgierige kinderen en mannen met motors! We vervolgen ons weg achterop hobbelend om vervolgens in een minibus naar Malosa te scheuren om daar mijn afscheidsbbq te hebben. ‘Mijn’ kamer is inmiddels overgenomen door een andere coassistent, wij slapen op de grond in de woonkamer. De afscheidsbbq was gezellig maar het voelt niet meer als thuis, het voelt nu goed om dit achter te laten. Ik laat Eline het ziekenhuis zien, deel de medische spullen die zij heeft meegenomen uit Nederland uit en zeg nog een keer gedag tegen iedereen. Samen lopen we door de markt en pak ik voor de laatste keer de minibus daar die ons brengt naar Liwonde National Park. Het afscheid wordt al snel vergeten door dit prachtige park. Tijdens de gamedrive is elke impala en waterbok een cadeautje voor Eline en ik blijf ervan genieten; elke keer zie je weer wat nieuws. Dit keer een nét bevallen waterbok. Het kleintje staat te wankelen op de pootjes, valt op, zoekt naar de uiers. Moeder draait snel van ons weg en we zien de nageboorte nog tussen haar benen hangen. Op de boottocht zien we 7 olifanten recht op ons afkomen om water te drinken, machtig mooi om zo’n groot beet op nog geen 10 meter van ons vandaan te zien! We horen hun oren klapperen, het water opgeslurpt worden en het gras opgegeten. We zien tientallen nijlpaarden en nog een enkele krokodil. We sluiten de dag af met een biertje op het gameviewing-deck; dat zal mij nooit vervelen!

We gaan weer verder. Eveline komt ons ophalen vanuit Malosa om samen af te reizen naar Cape Maclear. De regen hebben we nu definitief achter ons gelaten. We hebben enkel en alleen nog zon, wit zand, kristal helder water, fel gekleurde visjes en prachtige eilanden. Drie nachten vertoeven we aan het prachtige Lake Malawi; we gaan snorkelen en duiken in Cape Maclear. We eten ons buik vol met heerlijke Chambo-vis om vervolgens uitgenodigd te worden voor een bbq op een onbewoond eiland. We blijven genieten van het eten en het leven langs het meer. We gaan een ochtend het dorp in waar bittere armoede te vinden is maar ook ontzettend veel projecten, gesteund door de lodges, om het leven te verbeteren. Er is een school, een openbare bibliotheek, waterpompen, een kinderdagverblijf, een levendige markt en papierfabriek om afval te recyclen tot souvenirs. We worden vrolijk gevolgd door massa’s kinderen, de klaslokalen lopen leeg zodra ze ons zien, de kleintjes doen een dansje voor ons en we sluiten de ochtend af met een traditionele maaltijd van nsima, pompoenblad en bonen. Hierna verplaatsen Eline en ik ons een stukje;  we gaan nog even genieten van het meer bij Monkey Bay. Zwemmen, hangmat hangen en een biertje; meer hoef ik niet te zeggen toch?

Toch verlieten we deze plek; we gingen verder naar Kuti Wildlife Reserve. Achterop de fietstaxi rijden we dit park in tussen de zebra’s en nyala’s door. We komen uit op een pracht plek waar we wederom kunnen relaxen terwijl impala’s, zebra’s, apen, een struisvogel en zelfs een giraffe langslopen om water te komen drinken. ’s Avonds genieten we van een echte Afrikaanse zonsondergang onder genot van een Malawiaanse gin-tonic. ’s Ochtends denken we sportief te zijn en de mountainbike te pakken om nog meer wild te spotten maar we komen niet verder dan honderden vlinders in alle kleuren en maten en één enkele bosbok. We nemen maar gewoon weer plaats in de hangmatten om de zebra’s en impala’s aan ons voorbij te zien trekken. Na de lunch vertrekken we weer achterop de fietstaxi en met de minibus komen we aan in Lilongwe, hoofdstad van Malawi. We worden overvallen door het verkeer, de mensen en het vuil maar nog steeds heeft het meer weg van een groot uitgestrekt dorp dan van een stad. Toch verlangen we alweer naar de wildparken. Na nog even souvenirs scoren op de markt waar Eline het liefst álles koopt gaan we nu ons laatste nachtje Malawi in. We zullen morgen heel vroeg vertrekken richting Zambia waar het grote wild op ons wacht; leeuwen, luipaarden, wilde honden; we komen eraan!!

Liefs voor de (voorlopig?) laatste keer vanuit Malawi!

Eline en Nicole