Land van vele gezichten

Vanuit 10 km hoogte, ergens boven de 5196 km die wij in 19 dagen hebben afgelegd, vliegen we in 2 uurtjes terug naar ons beginpunt: Johannesburg. We hebben in 21 nachten in 14 verschillende bedden geslapen, 5 grensovergangen gehad, 12 nationale parken gezien, 45 soorten dieren gespot, 6 soorten wild gegeten, 35 flessen Zuid Afrikaanse wijn gedronken, 23 zonsondergangen gezien, 5169 foto's gemaakt en voor de volle 100% genoten. We zijn door ontelbaar veel landschappen gereden die ons elke keer weer wisten te verrassen: we herkende Frankrijk in de hooibalen op het veld, Italië in de droge graanvlaktes, Oostenrijk in de besneeuwde bergen, Kroatië in de helderblauwe zee en rotsen, Australië in de strakke lege wegen en de schitterende lagunes, Nieuw Zeeland varend tussen de dolfijnen, we stelden ons voor door Amerika te rijden in de prachtige natuurparken met steile bergen en canyons, we waanden ons in Nederland met de plaatsen Delft, Eindhoven, Middelburg, Vlissingen en Utrecht en dachten op Vlieland te lopen in de zandduinen. Maar, de glimlachende gezichten, brullende leeuwen en kuddes zebra's deden ons steeds weer beseffen; we zijn echt in Afrika.

Na de kou in Lesotho achter te hebben gelaten hebben we nog 10 fantastische zonnige dagen gehad in het laagland. Dat we regen en bewolking hadden toen we Kaapstad in reden dat vergeten we maar even, want het laagland bracht ons vooral meer warmte en wederom prachtige natuurparken. 

Zo hebben we de met uitsterven bedreigde Kaapse berg zebra gezien in Zebra Mountain National Park. Waar we ook een aardwolf hebben gespot, een roofdier dat we allen nog nooit gezien hadden! Verder struikelden we over grondeekhoorntjes en mangoesten en en waren overal waar we keken prachtige rode hartenbeesten en kuddes elanden. In Addo Elephant National Park dachten we te zullen struikelen over olifanten maar een van de eerste dieren die we zagen waren twee leeuwen! Verscholen achter een bosje en hoog gras konden we de gigantische poten en manen van deze twee luierende mannetjesleeuwen zien. En terwijl de volgende dag ons jacht succesvol doorging opzoek naar de olifant in dit immens grote park waar je slechts enkele auto's per uur tegenkomt, hadden zich aan het eind van de middag 12 auto's verzameld in een halve cirkel. Alle inzittende tuurden naar dat ene bosje, of misschien wel allen naar een andere. Of er echt een leeuw lag achter een van die bosjes of dat degene die dat had verzonnen al lang lachend weg was zullen we nooit weten; wij hebben de leeuw in ieder geval nooit gespot... 

Inmiddels hebben we de kust bereikt. Addo Elephant NP ligt aan het water en dat geeft de surrealistische beelden van zebra's afgetekend tegen duinen die wel erg veel op de Hollandse kust lijken... Dichterbij zijn de duinen toch een stuk hoger en is de weerspiegeling in het kristalheldere water immens mooi. Dat er nog een zeeschildpad aangespoeld op het strand ligt doet ons helemaal beseffen dat dit echt geen Nederland is. 

We scheuren verder over de fantastische wegen waar we worden uitgedaagd door Vervet apen die oversteken alsof ze het leven zat zijn. Ik zit me inmiddels bij de 1000e aap af te vragen waarom ik in 2009 twee weken in een apenopvang heb gewerkt om dit soort apen op te 'redden'. Het is een heuse plaag! 

We vervolgens ons reis langs de kust; dit stukje Zuid Afrika wordt de tuinroute genoemd. Niet omdat het iets weg heeft van een tuin maar omdat er vele verschillende soorten, prachtige stukken natuur liggen langs de kust. Het stelde ons niet teleur. We hadden veel te weinig tijd om al het moois van deze 100 km kust te ontdekken. We moesten alweer verder om op tijd in De Hoop Nature Reserve te komen. Een park waar de met uitsterven bedreigde bontebok volop te zien is en waar struisvogels in je achtertuin lopen en bijna van je bord mee-eten!

In Hermanus gaan we dan eindelijk de zee op. Waar Hermanus om bekend staat, wordt aan ons maar al te goed geshowd. In een 3 uur durende tocht komen wij oog in oog te staan met de 16 meter lange, 45.000 kilo wegende Zuidkaper Walvis. Twee maar liefst! Het is paringsseizoen en ook daar mogen wij getuige van zijn. Daarnaast geeft een Bultrug Walvis een showtje weg door keer op keer met zijn staart naar ons te zwaaien en is er is de verte nog de Blauwe Walvis die zich kenbaar maakt door te spuiten. Daarbovenop waren we nog de gelukkige die door 700 Langbektuimelaar dolfijnen uitgezwaaid werden, tussendoor omsingelt werden door Kaapse pelsrobben en pinguïns, getrakteerd worden op een fantastische zonsondergang en vervolgens weer bij terugkomst in de baai opgewacht worden door Kaapse dolfijnen die in de golven van ons boot spelen en een wedstrijdje lijken te houden wie het snelste is. Deze trip was in een woord, fantastisch!
En precies goed getimed! Nog geen 2 uur later kwam het met bakken uit de hemel en heeft het heel de nacht en dag erna doorgeregend en gestormd. En zoals ik Kaapstad verliet, zo kwam wij ook weer aan: grijs, somber en koud. 

Gelukkig klaarde het die middag nog enigszins op zodat ik Willy en Richard mijn wijk Observatory, de vele eettentjes, mijn huis en Groote Schuur kon laten zien. En bij aankomst in ons wederom luxe hotel konden we zelfs een glimp opvangen van de Tafelberg! Zo zaten we vol goede moed voor de volgende dag. Robbeneiland stond op het programma en het weer wat dus best redelijk. Helaas zetten we alweer in de regen voet aan wal. Hier heeft Nelson Mandela en zo'n 6000 andere gekleurden en negers gevangen gezeten omdat ze andere politieke opvattingen hadden dan het Apartheidsregime... 18 jaar heeft Nelson Mandela in een cel van 2 bij 3 meter opgesloten gezeten en zwaar lichamelijke arbeid moeten verrichten. De film 'Long Walk to Freedom' kan het niet beter laten zien maar een uitleg van een ex-politiek gevangen maakt het nog echter. Na 7 jaar gevangenschap verliet deze man in 1991 Robbeneiland met de woorden: ik zet nooit meer een voet aan wal! Vandaag de dag leidt hij al bijna 12 jaar toeristen rond door de gevangenis waar hij jaren op een matje tussen 60 anderen heeft moeten slapen. Super knap!
Robbeneiland verlatend werd het weer er niet beter op. Op de boot zaten meer kotsende mensen dan in een gemiddelde discotheek om 4 uur 's nachts en er leek geen eind aan te komen. 's Middags hebben we nog even tussen de regenbuien door souveniers gescoord en 's avonds zijn we als laatste avondje naar Mama Africa geweest; 5 jaar geleden zaten wij hier ook met z'n drieën en tot ons verrassing was ook de band hetzelfde! 

En zo kwam er vandaag een eind aan deze trip. Maar wel met een knallend eind! Vanochtend stonden we met een strak blauwe hemel op! Na mijn enthousiaste verhalen over de trein langs de kust wilden mijn ouders dat ook doen dus zo zat ik daar weer. Vele bedelaars komen gedurende de rit langs, maar waar de meeste rustig doorlopen als ze niks krijgen bleef een straatjongen wel erg lang hangen. Zelfs na wat geld en een appel te hebben gegeven bleef hij maar doorblèren, totdat we hem iets wat onvriendelijk en heel dringend hebben verzocht weg te gaan. Arme jongen, wat gaat er van hem worden...
Na dit enerverende ritje haastten we ons naar Tafelberg. Eindelijk, na lang wachten (5 jaar geleden was de kabelbaan ook dicht door regen en wind) is de kabelbaan open! Op de valreep dus nog op de top geweest. We hebben geen reden meer om terug te komen naar Kaapstad, we hebben gedaan wat we wilden doen... Hoewel, paragliden was helaas toch weer gecanceld door harde wind..

Ik kom terug, dat weet ik zeker!

Liefs,

Willy, Richard en Nicole