Gebrek

Dinsdagmorgen, another day at the office… O nee, natuurlijk niet. Hier is het nooit zoals een andere dag. Het is rennen of stilstaan en deze ochtend was het rennen! Alle clinical officers zijn met elkaar in vergadering; ik sta dus alleen op de afdeling als er twee moeders vlak achter elkaar aanrennen. Ik sta tussen twee kindjes van respectievelijk 5 en 7 maanden oud. De ene zwaar uitgedroogd, de andere aan het stuipen. Ik kijk vol bewondering toe hoe twee van de beste verpleegkundige deze kinderen redden. De samenwerking is ongelooflijk en ze reageren zeer adequaat. Als ik ergens aan denk om te doen dan staan ze al met datgene in de handen of is een van de patient-attendance het aan het halen, ergens in het ziekenhuis. Nog geen half uur later komt een kindje van 14 maanden binnen, slap en HIV positief. Al dagen niet gegeten. Gelukkig is de glucosemeter er nog: veel te laag, een shot suiker brengt weer wat leven in dit ventje. Maar er is meer nodig. Na een hectisch uurtje liggen er drie kinderen, stabiel maar niet buiten levensgevaar, aan het zuurstofapparaat voorzien van vocht, antibiotica, bloed en natuurlijk antimalaria. O nee, niet zo natuurlijk. Het is een van de laatste dosissen antimalaria die gegeven kan worden, daarna is het op, over en uit. De laatste druppels intraveneuze antimalaria zijn op de kinderafdeling te vinden, in de rest van het ziekenhuis is het al dagen op. Een ziekenhuis zonder antimalaria hier in Afrika is als een operatiekamer zonder chirurg; je kan er niks mee. En zo zijn er meer dingen die een ziekenhuis gewoon moét hebben. Van elke acuut zieke patiënt moet je het volgende weten: genoeg zuurstof in het lichaam, is er een hartslag, bloeddruk, temperatuur en heel belangrijk; is er genoeg suiker aan boord? Wat is daarvoor nodig; saturatiemeter, stethoscoop, bloeddrukmeter, thermometer en glucosemeter. Mijn doktersjas zit er vol mee, maar op de afdeling is het niet te vinden. In het hele ziekenhuis is van alles 1 te vinden, ergens… Geen idee waar.. Jullie leven nu 6 weken met mij en de patiënten hier mee, het raakt jullie ondanks dat dat niet mijn bedoeling is, maar de reacties zijn overweldigend. Sommige van jullie vroegen of boden spontaan aan te helpen, ik word er verlegen van en wist niet zo goed wat ik daarmee aan moest. Maar jullie centen zijn hier goud waard en ik ben ervan overtuigd dat het levens kan gaan redden. Ik wil jullie absoluut niet in verlegenheid brengen of het gevoel geven dat jullie moeten doneren, het is immers mijn passie om hier te werken en te helpen. Ik heb zelf een hekel aan die mensen bij het station die om geld vragen. Ook ik vraag me af waar dat geld dan terecht komt en of dat nou echt zoden aan de dijk zet. Ik vraag me ook af of ontwikkelingshulp goed is of dat ze het niet gewoon zelf moeten oplossen. Maar na 6 weken hier rondlopen weet ik wat er nodig is en waar het terecht gaat komen. Dus mocht je enkele euro’s overhebben en (heel belangrijk!) het leuk vinden dit te doneren, er zijn twee opties:

-          Stichting st. Luke’s; 99% van het geld dat gedoneerd wordt via hun site gaat direct naar medicijnen die ook daadwerkelijk hier aankomen, zonder dat er geld weglekt of medicijnen zoek raken. Malaria en HIV medicatie is in heel Malawi gratis (als het er is natuurlijk), antibiotica is ongeveer 2 euro per kuur en redt écht levens. Paracetamol is slecht 20 cent voor 3 dagen, een kind ontwormen 12 cent.

http://www.stlukes.nl/pgs/home.php

-          Geld naar mij overmaken, 100% zal hier terecht komen. Waar ik het voor ga gebruiken?

o   Glucosemeters; voor elke afdeling één zodat er niet door heel het ziekenhuis gerend hoeft te worden en een nieuwe voor in het laboratorium; 5 stuks, plus 250 teststrips. Kosten:  120 euro. Patiënten betalen per keer dat er glucose wordt gemeten: een bron voor inkomsten voor het ziekenhuis dus!

o   Zuurstofmeter; ik laat die van mij achter maar om alle afdelingen te voorzien hebben we er nog 3 nodig. Kosten: 60 euro

o   Stethoscoop; belangrijk om een hartslag te horen, onmisbaar voor een dokter. Kosten: 12 euro

o   Otoscoop/ orenkijker: niet weg te denken bij een Nederlandse huisarts of een kinderafdeling/ spoed eisende hulp. Hier hebben ze er geen een. Twee stuks zou de polikliniek veel mee geholpen zijn. Kosten: 100 euro

o   Thermometers: onmisbaar, ontzettend belangrijk en verschrikkelijk goedkoop. Kosten 2 euro per stuk

Om ervoor te zorgen dat dit een investering in het ziekenhuis is ben ik van plan dit allen vast te maken aan de muren zodat ze niet ‘per ongeluk’ verdwijnen. Verder ben ik de afgelopen weken vaak tegen minder tastbare problemen aangelopen. Ik vertelde jullie over de leukemie patiënt die het vervoer niet kon betalen. Hij is inmiddels overleden, vervoer naar de chemotherapie had hem waarschijnlijk ook niet kunnen redden, maar andere patiënten sterven echt doordat er ‘eerst een geit verkocht moet worden’. Een verwijzing per ambulance kost 6 euro. Andere zieke patiënten liggen hier te wachten tot er genoeg geld bij elkaar is gesprokkeld voor een buikoperatie; kosten 12 euro. Of mensen met een tumor waar ze 3 maanden moeten wachten tot er een uitslag bekend is, misschien dan al te laat om te behandelen; voor 20 euro weten we het binnen een week. Verder behandelen we, zeker dit seizoen veel ondervoede kinderen en volwassenen, maar ook HIV/aids patiënten hebben extra voeding nodig, voor 1 euro per dag eet een volwassenen deze hoognodige, kant en klare, extra verrijkt voedsel. En dan misschien wel het meest hartverscheurend; mensen die de rekening niet kunnen betalen en het ziekenhuis niet mogen verlaten waardoor hun rekening met de dag hoger wordt of het lichaam van hun overleden dierbare niet mogen meenemen. Een dag opname kost slechts 0,50 euro. Voor dit alles is een potje, in beheer van de tropenartsen, maar die is vaker leeg dan vol en met hun lokale salaris kunnen zij niet blijven helpen….

Nogmaals, voel je niet verplicht of bezwaard (de enige die zich bezwaard zou moeten voelen ben ik, omdat ik onbeschaamd om jullie geld vraag), maar na zoveel hartverwarmende en meelevende reacties van jullie op mijn blog heb ik uiteindelijk toch de knoop durven doorhakken om dit aan jullie voor te leggen. Elke euro helpt en elke euro zal goed besteed worden, dat beloof ik.

Heel veel liefs uit het warme hart van Afrika,

Nicole

NL68 ASNB 0707917093 tnv NCJ Fiolet

P.s. als je mijn blog aan de hele wereld wil delen; héél graag! Maar sommige foto's en dingen die ik zeg kan ik beter voor familie en vrienden houden, dus zou je dan http://coassistentinmalawi.waarbenjij.nu/ willen delen?

P.p.s. er staat ook weer een blog op Arts in Spe: http://www.artsinspe.nl/actueel/blogs/Blog-1/Blog-Nicole-Feut-op-de-gekkenafdeling.htm Terugblik op de psychiatrie ;)

P.p.p.s.: mocht je dit nou lezen met enige vertraging en afvragen of donaties nog welkom zijn? Absoluut! Altijd! Lees de tussenstand op: http://coassistentinmalawi.waarbenjij.nu/reisverslag/4898383/bedankt Of doneer, dan hou ik je via de mail op de hoogte!